yolunu kaybetmiş..

Yağmurda yolunu kaybetmiş,üstü başı çamur içinde,küçücük omuzlarında dünyanın yükünü taşıyan küçük bi kız çocuğu şimdi o..Yağmur yağıyor hem de öyle bi yağmur ki fırtınaların kasırgaların birbirine karıştığı bi yaz yağmuru gibi..Yürüyor hızlı hızlı bazen koşar adım bazen duraksayarak..İçindeki hüzün bulutunu, sırtındaki o büyük yükü yağmura vermek, başından atmak ister gibi..Bi baş ağrısı bide onu bastıran bi yürek sancısı var içinde..Konuşmak istemiyor, adeta sonsuza kadar suskunluğun anahtarıyla kilitlenmiş kapalı,paslı bi kutu gibi..Kendi içine kıvrılıp sessiz bi köşede uyumak istiyor sonsuza dek.. Hep düşünceli hep hüzünlü..Tutunmak için hiç birşey göremiyor..Ona göre her şey her yer duvarlardan ve boş caddelerden ibaret.. Bi kendi var o yağmurda çamurda yalnız başına yürüyen ve yürüdükçe artan yalnızlığı..Uzaklaşıyor nereye gittiğini bilmeden, uzaklıklar bile uzak geliyor ona..Bi bıçak izi alnında, bi kurşun yarası omzunda ve geçmez sızılar vücudunda..Kelimeleri unutmuş, sesini kaybetmiş hatta varlığını bile hissedemeyecek kadar tükenmiş..İçindeki sesler bile susmuş artık..Rüya göremiyor,düşlerini umutlarını kaybetmiş çoktan .. Mutluluk diye bi kavram var bildiği sadece binlerce karmaşanın arasına gizlenmiş..Yıllardır aradığı tek şey o kelimeye dayalı belki de..Doğduğu şehirden çok uzakta ve orayı hatırlamıyor bile.. Bir tek doğduğunu biliyor ve bir gün öleceğini..Ölümden sonrasını bilmiyor öncesi ise onun için sadece sessizlik.. Sessiz çığlıklar atarmış bi zamanlar artık onlardan da vazgeçmiş..Sanki asırlardır yeryüzündeymişçesine buruk ve yorgun.. Bir tek sevgisine inandığı yüce bir ilahı var onu anlayan ve ona biyerlerden herzaman bakan.. Yazılan tüm hikayelerin sahibi ve onun da hikayesinin.. Yürüyor küçük kız ve gözyaşları yağmura karışıyor zaman zaman.. Bir tek O ve kendi var tüm bunları anlayan.. Konuşmak istemiyor artık çünkü geçtiği tüm yerler ona suskunluğun büyüklüğünü haykırıyor.. Susuyor susuyor ve sustukça susuyor..İşte bu küçük kızın hikayesinin özeti..Boş duvarlardan bi gün bi kapı bulursa aralık belki bakar o kapıdan belki girer içeri..Zaten o suskunluk işlemişken hücrelerine bundan sonra konuşmak bi anlam ifade etmez biliyor..Çünkü konuşmanın anlamsızlığını çok iyi biliyor.. Ve suskunluğunu bozmadan yaşamaya devam ediyor gidiyor..